De Wet ter bescherming van de Consument bij de verkoop van Consumptiegoederen trad in werking op 1 januari 2005. Met ‘consument’ wordt bedoeld: iedere natuurlijke persoon die handelt voor doeleinden die geen verband houden met zijn beroepsactiviteit of zijn handelsactiviteit. ‘Consumptiegoederen’ zijn alle roerende lichamelijke goederen, dus tastbare goederen. De belangrijkste regel van deze wet bestaat erin dat er een garantietermijn voorzien wordt van 2 jaar voor elk gebrek dat aan een goed wordt vastgesteld.
Deze garantieplicht is van toepassing op elk goed dat door een consument wordt aangekocht bij een professionele verkoper en dat deze consument gebruikt voor privédoeleinden. Dit betekent dat deze wettelijke regels alleen gelden bij verkopen tussen een handelaar en een particulier. Verkopen afgesloten tussen particulieren onderling of tussen handelaars onderling vallen niet onder toepassing van deze wet.
Belangrijk voor de toepassing van deze wettelijke garantie is dat het aangekochte goed gebruikt wordt voor privédoeleinden. Wordt het goed aangekocht bij een professionele verkoper door een koper die het goed beroepshalve wenst te gebruiken, dan is deze wettelijke garantie niet van toepassing. Ook bij verkopingen tussen particulieren geldt deze wettelijke garantie niet.
Wordt er een gebrek aan het goed vastgesteld binnen een termijn van twee jaar, dan kan de consument deze wettelijke garantie inroepen. Deze termijn vangt aan vanaf het ogenblik van de levering van het goed. Wordt een gebrek vastgesteld binnen de eerste zes maanden, dan bestaat het vermoeden dat dit gebrek al bestond ten tijde van de levering. In dit geval kan de consument zonder enige bewijslast teruggaan naar de verkoper met deze gebrekkige zaak. De verkoper wordt hier steeds als aansprakelijke aanzien, tenzij hij het tegendeel zou kunnen bewijzen.
Vanaf de 7de tot en met de 24ste maand na de levering wordt de bewijslast omgedraaid, zodat het aan de koper is om aan te tonen dat het gebrek bestond.
Welke gebreken worden bedoeld?
Het gaat nog steeds om een verkoop tussen een consument en een professionele verkoper.
Het goed dat aangekocht wordt, moet ook nog altijd conform het gevraagde goed zijn. Om dit te kunnen beoordelen ten tijde vanproblemen geeft de nieuwe wet nu een aantal vereisten aan. Zo moet het goed bijvoorbeeld voldoen aan de hoeveelheid, het typeenzovoort, maar ook aan vereisten inzake het gebruik waartoe het goed zal moeten dienen.
Nog steeds een termijn van 2 jaar?
De nieuwe wet behoudt de termijn van 2 jaar, maar er is een belangrijke aanpassing aan wat er gebeurt na de eerste 6 maanden.Zoals hierboven uiteengezet moest de koper na deze 6 maanden aantonen dat er een gebrek was ten tijde van de levering.
Dit verandert nu! De wettelijke garantietermijn bedraagt nu gewoon 2 jaar, zodat de koper na verloop van de eerste 6 maanden niets meer moet aantonen.
Nieuw is ook dat de koper/consument de verkoper snel op de hoogte moet brengen van het gebrek dat hij ontdekt heeft, namelijk binnen de 2 maanden al. Houdt de koper zich niet aan deze termijn, dan heeft hij geen aanspraak meer op de wettelijke garantie. Wel kunnen koper en verkoper hier een langere termijn dan 2 maanden voorzien. Inkorten is echter niet mogelijk.
De nieuwe regels gelden voor verkopingen die sinds 1 juni 2022 plaatsvonden. Verkopingen vóór deze datum vallen nog onder de oude wetgeving!
Bovendien is het nog steeds zo dat ook de nieuwe regels spelen tussen een consument en een professionele verkoper. Dit betekentdat indien u iets koopt voor uw bedrijf, u nog steeds geen toepassing zal kunnen maken van de wettelijke garantie. Alleen indien u iets voor uw privé koopt, zal u deze wetgeving wel kunnen toepassen.